پرونده عاطفه احمدی، اسکیباز تیم ملی ایران نشان میدهد وطن حتی پس از خطا و ترک کردن، همیشه فرصتی برای بازگشت و بازسازی میدهد.
خبرگزاری مهر – مجله مهر: این را با طمانینه زیاد بگویم که رفتن همیشه به معنای ساختن نیست، گاهی انگار رفتن فقط فاصلهگرفتن از واقعیت و چشم بستن بر روی حقیقت است یعنی همان فاصلهگرفتن از جایی که مطالبه و مسئولیت اجتماعی دارد و هزینهدادن را اجتنابناپذیر میکند. وطن اما حتی پس از رفتن، در بازگشت را نمیبندد و آغوشش همیشه گشوده است تجربه بارها نشان داده مسیرهایی که با امید آغاز میشوند و از آزمونوخطا و عبور از مرزها میگذرند گاه انسان را دوباره به نقطهای بازمیگردانند که امکان ساختن در آن عمیقتر و واقعیتر است؛ جایی که ماندن و پذیرفتن مسئولیت شکل نو و تازهای میگیرد و این نوع بازگشت فرصتی برای فهم تازه از تعهد و نقش فرد در جامعه است جایی که ساختن در ترک کردن نیست بلکه در ماندن و پای کار ایستادن معنا پیدا میکند.
پرونده عاطفه احمدی، اسکیباز تیم ملی ایران، از همین جنس روایتهاست. او که بهمن ۱۴۰۱، با هدف اعلامشده آمادگی برای حضور در مسابقات جهانی راهی آلمان شد؛ اما اندکی بعد اعلام کرد قصد همراهی تیم ملی ایران در این رقابتها را ندارد و با اعلام پناهندگی، مسیری را برگزید که دیگر نمیشد آن را صرفاً «حرکت حرفهای» نامید. این تصمیم، در چارچوب ورزش قهرمانی بهمعنای گسست آگاهانه از تعهدی بود که با پوشیدن لباس تیم ملی تعریف میشود.
مسیر پیچیده یک ورزشکار
اما اکنون پس از نزدیک به سه سال، بازگشت او به ایران بار دیگر این نقد را در اذهان عمومی آورد که وقتی رفتن با پشت سر گذاشتن از تعهد ملی همراه شود، دیگر بازگشت دوباره به وطن چگونه فهم میشود؟ چون کسی که مهاجرت را انتخاب میکند میتوان آن عمل را قابل درک و مشروع دانست اما آنچه این پرونده را متمایز میکند، تنها «رفتن» نیست بلکه نوع و انتخاب رفتن است. عضو تیم ملی بودن صرفاً این نیست که بگوییم این یک موقعیت حرفهای یا یک سکوی موفقیت است یا فقط به امکان پیشرفت فردی آن فکر کنیم چون نمایندگی یک جامعه را به همراه دارد. ورزشکاری که لباس تیم ملی را بر تن میکند انگار وارد نوعی قرارداد نانوشته با افکار عمومی میشود، قراردادی که بر پایه تعهد، مسئولیت و وفاداری شکل گرفته است. خروج آگاهانه از این چارچوب هرچند با تصمیم فردی آغاز میشود، اما پیامدهای آن محدود به همان فرد نمیماند و اعتماد عمومی و اعتبار نمادین ورزش ملی را تحت تأثیر قرار میدهد؛ به همین دلیل، چنین تصمیمی ناگزیر در معرض نقد اجتماعی قرار میگیرد.
با این همه خود بازگشت نیز واقعیتی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت. یعنی به این شکل نیست که گذشته همه چیز پاک شود و تصمیمی که در مقطعی گرفته شده تطهیر شود بلکه نشانه مواجهه فرد با پیامدهای انتخاب خویش است. مواجههای که در بسیاری از تجربههای مشابه تکرار شده و نشان میدهد تصور «بهتر بودن جای دیگر»، در برخورد با واقعیت اغلب به فهم عمیقتری از مفهوم تعلق، امنیت و معنا میانجامد. در چنین نقطهای، بازگشت نتیجه بازاندیشی در مسیری است که روزی با امید آغاز شده بود.
«وطن» آغوش باز برای بازسازی
اگر ساده و حتی کلیشهای بگویم وطن تنها جغرافیا نیست که در بزنگاههای تصمیمگیری آن را مانع بدانیم وطن، جان و روح مردماش است، بستر شکلگیری هویت و اصالت انسانیست و در این فضاست که اعتبار حرفهای، ریشه اجتماعی و امکان اثرگذاری واقعی به یکدیگر گره میخورند از همین رو هر موفقیتی که از این بستر جدا شود، حتی اگر ظاهراً چشمگیر و پرزرقوبرق باشد، در عمل تهی و ناپایدار است و از معنای حقیقی زندگی فاصله میگیرد. تجربه نشان داده است که تعلق به وطن، فراتر از تعلق به یک مکان، تضمینکننده انسجام هویتی، مسئولیت اجتماعی و ارزش واقعی دستاوردهای فردی است.
در این میان مسئولیت جامعه و نهادها نیز قابل تأمل است. نمیخواهیم به صراحت بگوییم که جامعه بالغ خطا را انکار نمیکند و آن را بی هزینه نمیگذارد؛ اما مرز مهم و قابل ارزشمند اینجاست که امکان بازگشت بدون چشمپوشی از مسئولیتها وجود دارد وطن همان جایی است که هم اصول دارد و هم ظرفیت بازسازی را ایجاد میکند جایی که هیچ نقطه حذف و تمام شدنی نیست چون دیدهایم فرزندانی هم که دچار خطا شدهاند میتوانند دوباره از خاکستر تجربههای گذشته برخیزند و با بازگشت، خود را بسازند و در پیشرفت وطن نقش ارزندهای ایفا کنند.
وطن، مانند پدری است که هرچند بارها از خطاهای فرزندش دلگیر شده و گاه از درون شکسته، باز هم او را در آغوش میگیرد. این پذیرش، فرصتی است تا انسان ققنوسوار، از خاکستر اشتباهات خود، بال و پر تازهای بگیرد و با تجربه، دانش و توانمندیهایش خود را دوباره بسازد.
عاطفه احمدی، آینهای است برای بازخوانی نسبتهای متفاوت ما با جامعه، نسبت ما با تعهد و مسئولیت ملی چون تجربه نشان داده است که گاهی سختترین اما صادقانهترین انتخاب، بازگشت و ساختن دوباره از درون خانه است.
وطن، آخرین انتخاب کسانی است که راههای دیگر را آزمودهاند؛ اما فهمیدهاند که هیچ جا جای وطن را نمیگیرد؛ بهویژه برای کسی که روزی تصمیم به ترک آن گرفتند و حالا با بازگشت دوباره فرصت پیدا کرده است تا هم خود را بازسازی کند و هم در ارتقای جامعه سهمی واقعی داشته باشد.
کد خبر 6689181 
مریم علی بابایی
-
آغوش وطن، آخرین آزمون تعهد!
-
نصیریان: برخورد چند خودرو در رشت یک فوتی و ۲ مجروح بر جا گذاشت
-
میری: پویش «یلدای مهربانی» در سیستان و بلوچستان آغاز شد
-
مدارس و دانشگاههای کیش تا ۲۷ آذر غیرحضوری شد
-
قمصری: اردوی راهیان نور اصحاب رسانه بستری برای تعمیق فرهنگ ایثار است
-
«دینگ و دانگ» کنسرت برگزار میکند؛ اجرایی ویژه کودکان ۳ تا ۱۰۰ سال!
-
وزیر دادگستری به قطر سفر کرد
-
رواندرمانی معنوی؛ تبیین علمی سلامت روان بر پایه آموزههای اسلامی
-
معلم: ۲۸ مسجد شیروان آماده میزبانی از معتکفین هستند
-
کاظمی: کنکور زدگی چالش امروز نظام آموزشی کشور است
-
هشدار بارش شدید برف و باران در سراسر کشور به جز ۲ استان تا روز جمعه
-
افزایش قربانیان حمله به مراسم یهودیان در استرالیا به ۱۶ نفر
-
بخشنامه ساعت کاری جدید دستگاههای اجرایی ابلاغ شد
-
آماده باش در کرمان؛ بارندگیهای شدید از عصر دوشنبه آغاز می شود
-
شهادت بسیجی اصفهانی در مأموریت آموزشی
-
هشدار پلیس فتا درباره کلاهبرداری بانکی با عنوان سند قولنامه
-
ریزش دیوار ساختمانی در پاکدشت؛۸ نفر در زمان حادثه داخل طبقات بودند
-
حمله سیدنی و بهره برداری از آن برای بازتولید روایت «قربانی»
-
پیام تسلیت «جولانی» به «ترامپ»
-
جوادی: موج سرد و ماندگار بارشی از فردا وارد استان یزد میشود
-
روزنامههای ورزشی دوشنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۴
-
روزنامههای اقتصادی دوشنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۴
-
روزنامههای صبح دوشنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۴
-
روزنامههای ورزشی یکشنبه ۲۳ آذر ۱۴۰۴
-
روزنامههای اقتصادی یکشنبه ۲۳ آذر ۱۴۰۴
- تور شفق قطبی
- تعمیر کامپیوتر تهران
- ایمپلنت دندان
- استعلام شرکت با کد ملی
- آلپاری
- تبلیغات گوگل ادز
- فروش خودرو کارکرده
- خرید دستگاه تصفیه آب
- تبلیغ در گوگل
- چاپ کارت ویزیت
- سرور اچ پی
- تور شفق قطبی اقساطی
- خرید دام زنده
- مهرینو
- تهران تایمز
- روزنامه آگاه
